در بزرگترین ساختمان دنیا چه می گذرد؟ - 1000 جزیره

وقتی بویینگ تصمیم به ساخت 747 کرد، هواپیمایی که به خاطر بزرگیش به جامبو جت مشهور شده، بایستی کارخانه ای می ساختند که بزرگیش برای ساخت همزمان چند هواپیما از این نوع کفایت کند. اگر تا به حال یک 747 را از نزدیک دیده باشید، می دانید که این هواپیمای بویینگ چقدر غول آسا است؛ بنابراین تعجبی ندارد که کارخانه ای که این هواپیما در آن فراوری می گردد نیز بسیار بزرگ باشد. اما چقدر بزرگ؟ آنقدر که بزرگترین ساختمان محصور دنیا باشد.

بویینگ کار ساخت کارخانۀ اورت را در سال 1967، زمانی که پروژۀ 747 داشت روی روال می افتاد، آغاز کرد. بیل آلن، رییس بویینگ، دریافته بود که اگر شرکتش بخواهد هواپیمایی با ظرفیت 400 نفر بسازد، احتیاجمند فضای بسیار بزرگی است. آن ها منطقه ای مشجر را در 35 کیلومتری شمال سیاتل در نزدیکی فرودگاهی که در جنگ دنیای دوم مورد استفاده بوده، انتخاب کردند.

بویینگ همزمان با ساخت نمونۀ اولیۀ بزرگترین هواپیمای مسافربری دنیا، باید کارخانه ای که قرار بود در آن فراوری شوند را می ساخت. امروزه، کارخانۀ اورت به لحاظ حجم هیچ رقیبی در میان ساختمان های دنیا ندارد. در کتاب رکورد های گینس آمده است، که این ساختمان حجمی معادل 13.3 میلیون متر مکعب را اشغال می نماید و می توان 13 ورزشگاه ومبلی را در فضای آن جای داد.

کارخانۀ اورت همچنان تعدادی هواپیمای باربری 747 فراوری می نماید، اما امروزه بیشتر تمرکز آن صرف ساخت مدل های 767، 777 و 787 می گردد که کوچکتر هستند. برای ساختن این ناوگان به فضای زیادی احتیاج است. ساختمان اصلی اورت، 39 هکتار مساحت دارد که بیش از 30 برابر میدان ترافالگار لندن است.

در هر شیفت تا 10000 کارگر اینجا کار می نمایند، و هر روز سه شیفت است. در طول 24 ساعت، این کارخانه میزبان جمعیتی برابر شهر های کوچک است.

ریس 38 سال برای بویینگ کار نموده و 11 سال است که کارش مسئولیت تور های بازدید از کارخانه است. اما می گوید که هنوز اولین حسی که در مواجهۀ اول با کارخانه به او دست داد را به خاطر دارد. او می گوید: اولین بار بسیار مسحور نماینده بود؛ و باید بگویم که هر روز همینطور بوده است. اینجا به صورت مستمر تغییر می نماید. هر روز چیزی تازه در اینجا می بینید.

کارخانۀ اورت آنقدر بزرگ است، که برای کم کردن زمان تردد در آن،از 1300 دوچرخه استفاده می گردد. برای خودش آتش نشانی و خدمات پزشکی و تعدادی کافه و رستوران دارد که هزاران کارگر را غذا می دهند. از چندین جرثقیل برای جابه جایی قطعات سنگین تر هواپیما استفاده می گردد. ریس می گوید که اپراتور این جرثقیل ها از ماهرترین ها هستند و در میان کارگران کارخانه جزو گیرندگان بیشترین حقوق ها هستند.

برای کار در این کارخانه، یا حتی فقط بازدید از آن، چند قانون را باید رعایت کنید. ریس می گوید: باید کفش مناسب پوشیده گردد، بنابراین خبری از صندل و کفش های پاشنه بلند برای خانم ها نیست. در کل هر چیزی که ممکن است منجر به زمین خوردن یا آسیب رسیدن به پای شما گردد؛ و شما در تمام مدت در کارخانه ملزم به استفاده از عینک ایمنی هستید. همواره. ما این مشکل را با برخی از بازدیدنمایندگان داریم که می گویند من عینک مطالعه می زنم، کافیست، ولی نه کافی نیست.

این کارخانه چند ویژگی غافلگیرنماینده هم دارد. اگرچه تهویه دارد، اما خبری از ایرکاندیشنر نیست. ریس می گوید، در تابستان، اگر هوا خیلی گرم گردد، در های بزرگ را باز می نمایند تا نسیم در کارخانه جریان پیدا کند. در زمستان، تاثیر بیش از یک میلیون لامپ، مقدار زیاد تجهیزات برقی و حدود 10000 انسان، به متعادل شدن دما یاری می نماید. ریس می گوید: من فقط باید یک سوییشرت یا یک کت سبک بپوشم و همین کافیست.

هواپیما هایی که ساختشان تکمیل می گردد، از روی پل به یک فرودگاه در نزدیکی کارخانه بکسل می شوند. ریس می گوید که روز های کارخانه، شلوغی و خلوتی دارد، و در طول روز کار های مختلفی در کارخانه انجام می گردد. او می گوید: شیفت دوم زمانی است که فعالیت جرثقیل ها بیشتر می گردد، چرا که افراد کمتری در کارخانه هستند. وقتی که یک هواپیمای کامل شده را از کارخانه خارج می کنیم، به وسیله بزرگراه به یک فرودگاه در این نزدیکی برده می گردد، و برای اینکه راننده ها خیلی شگفت زده نشوند، این کار را نیمه شب ها انجام می دهیم.

پ